(is geschreven op 26 Juli 1943)
Misschien gebeurt’t, misschien ook niet,
Ik zou het reuze aardig vinden
Als nu Italie, Duitschland ter verdriet
Zich aan de Engelschen zou gaan verbinden.
Het zou voor hun een ware uitkomst zijn
Een wandeln op vertrouwde paden,
Een politiek op welbekend terrein,
Men heeft niet voor de eerste keer verraden.
Het was niet voor de eerste keer,
Dat men zich niet correct gedragen,
Zijn plicht verzaken deed men weleens meer,
En niet voor ’t eerst schond trouw men en verdragen.
In ’14 liet men in den steek
Zijn lieve duitsche bondgenoten,
De kat afwachtend uit den boom men keek
En toen den dolk hun in den rugje stoten.
’40 lag Frankrijk aan den grond
En ’t leek, dat men niets zou riskeeren
Als men zich tot een antibritsch verbond
Voor lijkleerrooving gauw zou gaan lieeren
Nu deze rekening niet kwam uit,
Heeft men niet veel meer te verliezen
Misschien redt men nog ietsjes van den buit
Gaat men nog gauw de andere zijde kiezen.
