Berlijn, 12 Nov. (D.N.B.) Het maandblad “Berlin-Rom-Tokio”, dat nauw contact onderhoudt met de Wilhelmstrasse, bevat van bijzondere zijde onder het opschrift “Montoire sur le Loire” een schildering van de ontmoeting tusschen den Führer en maarschalk Pétain op het stationnetje van Montoire sur le Loire. Het is niet noodig te weten wat in Montoire besproken is. De gebeurtenis van de ontmoeting is voldoende om in te zien, dat de naam Montoire een nieuwe mijlpaal een nieuw symbool voor het eind van Groot-Brittannie beteekent. Ineengestort met man en paard en wagen verslagen door het Duitsche leger, tot aan de Altantische kust bezet door de Duitsche troepen, verraden door den bondgenoot overwonnen zooals nog nooit een leger en volk in de geschiedenis van Europa, zond Frankrijk den in nood aan de spits gebrachten ouden maarschalk tot den Führer. En dat is het groote, wat met het woord Montoire verbonden zal zijn: Onwrikbaar in den eisch nar herstel van een geweldig onrecht jegens het Duitsche volk en zijn vrienden begaan verheven boven de gevoelens naar wraak en kleingeestige vergelding en geleid door den wensch naar verzoening tusschen de volkeren van Europa en den wil dezen volkeren een toekomst in vrede en geluk te verzekeren, reikte de Führer het hoofd van Frankrijk de hand. Pétain greep die hand, en hij en zijn Franschen weten: wanneer deze handdruk voor Frankrijk geschiedenis en niet slechts een episode geweest zal zijn, moet Engeland sterven. En daarom was het ons allen, alsof voor dit kleine station Montoire het groote Engeland ten grave gedragen werd, niet in een prachtig slotaccoord, niet in een grootschen eindstrijd van congresstrubbelingen, maar krachtens de geschiedkundige wet, welke de Führer vertegenwoordigt. – 13-11-1940
In Montoire
Aan de Loire
Was ’t voor mekaar
’t is nu vier jaar.
Land oorlogsmoe,
Een rendez-vous
Op het station,
De Führer kon
Tevreden zijn,
Maarschalk Pétain
Doet wat hij wil,
Een beste knul.
En vriend Laval
Zorgt ook vooral
Dat het zoo loopt
Als Hitler hoopt.
Goed uitgezocht
Frankrijk verkocht,
Vichy regime
Is zeer intiem
Met hakenkruis,
Vichy-gespuis
Speelt heel het land
In Adolfs hand.
Ja, Montoire,
Aan de Loire
Is doodenbaar
Voor Engeland
En onderpand,
Dat Adolf wint,
Pétain verbindt
– Voor Churchill rot! –
Het Fransche lot
Aan ’t Derde rijk,
Dat is wel puik.
In Montoire
Aan de Loire
Was ’t voor mekaar
’t is nu vier jaar.
Vier jaar voorbij,
Frankrijk werd vrij
Het rendez-vous,
Het gaf geen sous
Waar is Pétain?
Pétain is heen!
Waar is Laval,
Hij kwam ten val.
Voor Adolf is
Het heden mis
Want hij moet vlug
Terug, terug.
Het gaat zoo gauw,
Hij zit vol rouw,
Herdenkt vol spijt
De gouden tijd
Van Montoire
Aan de Loire.
