Als wij van Nazi gruweldaden hooren,
Van massamoord en massagraf,
Dan denkt men alles is verloren
En met je toeverzicht gaat het bergaf.
Daar zit men haast in rouw gedachten
En vreest, daar komt niets van terecht,
Dan kan haast niets je angst en vrees verzachten,
Dan heb die oude spreuk ik tot mezelf gezegd.
Ik deed me zelf tot nieuwe hoop aansporen:
Neen! Polen is nog niet verloren.
Die oude poolsche optimistenwoorden
Brengen je stemming wat op peil.
Zij zullen jullie niet vermoorden,
Al is het ook hun algemeene stijl.
Ik reken nog op buitenkansen,
Op een deus ex machina
En zie jullie de moffen doodendansen
Ontspringen, overleven, zonder eenig schâ,
Het oude troostwoord klinkt dan in mijn oren
Neen! Polen is nog niet verloren.
Ik hoop, dat deze hoop zich zal vervullen
En dat ik jullie wederzie
En dat de toekomst mag onthullen
Zich even schoon al nu m’n fantasie,
Dat vrij wij van de oude keten
Een nieuwe tijd gaan tegemoet
En al die angst en al het leed vergeten,
Zoo denk ik dan vandaag: misschien komt alles goed.
En ik laat niet dit sprankje hoop verstoren:
Neen! Polen is nog niet verloren.
