Als liefde eens in haat verkeerd,
Beleefd men rare dingen
En thans weet menig duitsch soldaat
Daarvan een lied te zingen
De italiaansche asgenoot
De vijand thans geworden
En keert zijn wapen doelbewust
Tegen de Moffenhordern.
Men hoort wel nog van vrienden trouw
Duce Benito spreken
Maar in het Führerhoofdkwartier
Spreekt men van trouw verbreken
Men spreekt van listig, laag verraad
Scheldt over Badoglianen
En is, het schemert duidelijk door,
Slaag met de Italianen.
Vervlogen is de schone droom
Van Adolf en Benito,
De As verbrak men zonder schroom
Het volk sprak zijn finito.
Wij laten sneu je in den steek,
Want Adolf, dat verdien je
Die bondgenoot verdrijft zijn vriend,
De Mof ontruimd Sardinie
Wij echter zijn vandaag vol moed
De rest zal zich wel vinden
En zeggen blij: Adolf je moet
Het hebben van je vrinden.
