Signaal.
Het onverwoestbare.
Toen Dante student was, zaten de toehoorders aan de Parijsche universiteit op bossen stroo onder den blooten hemel. Met tal van Duitsche studenten is dat tegenwoordig ook het geval. Vele college’s worden in kelders gegeven. De Hamburgsche Opera speelt in operette-theaters of in schuren. De beroemdste toneelgezelschappen treden in landelijke danszalen op. Het Berlijnsche Conservatorium voor zang is in een café ondergebracht. Laboratoria zijn vernield, maar de wetenschappelijke onderzoekingen gaan verder. Vele musici der Philharmonie verloren hun rok en witte das, temidden der puinhoopen spelen zij in colbert en Mozart en Beethoven zijn er niet minder om. “Ik leef nog, woon in den schouwburg, damesgarderobe” schreef de Berlijnsche actrice Gretl Schörg op de deur van haar uitgebrand huis. Het nieuwe nummer van Signaal (met Léon Degrelle op de voorplaat) illustreert met 21 boeiende foto’s deze feiten, die bewijzen hoe fosfor en ecrasiet veel kunnen kapot maken doch niet den cultuurwil van een volk, voor hetwelk cultuur geen leege beschavingsvorm of societymode is, doch hoogste openbaring van het eigen wezen. Men kan een volk van veel berooven, doch niet van een ziel. – 24-4-44
Het nieuwste duitsche snufje is:
College in de buitenlucht,
Want met gebouwen is het mis,
Menig professor nam zijn vlucht
Met zijn toehoorders naar het bosch
En hij doceert aldaar zijn leer,
En de studenten op het mos
Hopen vandaag maar op goed weer.
Van menig universiteit
Is over slechts een hoopje gruis,
De wetenschap van deze tijd,
De wetenschap van ’t hakenkruis
Wordt in de kelders thans getapt
En gierig luistert Duitschlands jeugd
En blijkt volkomen onverslapt,
In tegendeel, zij is verheugd.
De opera speelt in een schuur
De sterren in een boerenkaf
Spelen hun rol met gloed en vuur
Het landelijk publiek staat paf.
De situatie scheen critiek,
Maar het viel nog tenslotte mee,
De Academie voor muziek
Geeft onderwijs in een café.
Laboratoria zijn vernield
Hun onderzoek gaat echter door,
Men is van levensmoed bezield,
Staat het ook niet bijzonder voor.
Omdat hun rok en witte das
Door bommenvall ontnomen werd,
Geeft in colbert en regenjas
Men op een puinhoop zijn concert.
En een actrice slaat haar tent
In de damesgarderobe op,
Wat minder dan zij ’t was gewend,
Maar moedig draagt zij deze strop.
En leest men het, schudt men zijn hoofd,
Zoo erg had men het niet gedacht,
Van alles zijn zij thans beroofd,
Zoover heeft Hitler hun gebracht.
Transcription: Thilo von Debschitz