Vergeldingskomedie

De Duitsche troepen, die het feit
Van de invasie hoorden,
Waren geestdriftig en verblijd,
Het valt haast niet met woorden

– meldde dien dag het DNB –
Nauwkeurig te beschrijven,
Hoe blij zij waren en tevree,
Want zoo kon het niet blijven.

Toen de Duitsche troepen aan de Kanaalkust Dinsdagochtend vroeg op de hoogte werden gebracht van het begin der Anglo-Amerikaansche invasie, maakte zich een groote geestdrift van hen meester, zoo verneemt het D.N.B. Vele maanden lang hebben zij op dit oogenblik gewacht. De troepen konden het bevel tot den strijd nauwelijks afwachten, zoo ongeduldig waren zij eindelijk den vijand te pakken te krijgen, die zoolang op zich heeft laten wachten. – 7-6-44

En toen men dit berichtje las
Kon men wel concludeeren,
Nog meer dan wij zijn in hun sas
Blijkbaar de Duitsche heeren.

De Duitschers zijn erop verzot,
Om heel gauw slaags te raken,
Zij vonden ’t lange wachten rot
En zullen zich vermaken

Als het zoostraks ten strijde gaat,
Zij zijn dan niet te hoûen
’t wordt erg voor menig Britsch soldaat
Daar kun je op vertrouwen.

Zoals de paarden in hun stal
Vaak ongeduldig wachten
Net zoo aan de Atlantikwall
De Duitsche legerkrachten

Hun moed is fier, hun moed is groot
En trotsch en ongebreideld
De Britten wacht een wisse dood
Hun poging wordt verijdeld.

De stemming, die is opperbest,
De stemming is uitsteekend,
Want ieder weet, ten lange lest
Wordt eindelijk afgerekend.

Zoo heeft hun heldenmoed men zeer
Nauwkeurig ons beschreven
Wij dachten, ’t lijkt geen leger meer,
Dit is een schare leeuwen.

Voor Eisenhower is ’t een strop
Want daar gaan al zijn plannen
Daar komt hij nimmer tegenop
Met nog zoovele mannen.

II
Hij raakt, zoo hebben wij geloofd
Heusch al zijn menschen poter
En toch kreeg hij een brug geroofd
En dat wordt steeds maar grooter.

Zoostraks wint hij beslist Cherbourg,
Een kwestie slechts van dagen,
Voor menig Mof een hele toer,
En moeilijk te verdragen.

Het volk werd down, het volk werd boos
En kon ’s nachts niet meer slapen
En daarom haalt men uit de doos
Thans het vergeldingswapen

De duitsche stemming werd fataal,
Dat wenscht men te beletten
En schiet nu over het kanaal
Zoodoende wat raketten.

III

De oorlogscorrespondent van het D.N.B. in het Westen, Alex Schmalfuss, meldt: het gebruik van een nieuw soort projectielen tegen Engeland, heeft bij de soldaten van alle weermachtsonderdeelen, vooral echter bij de in Normandië strijdende divisies buitengewone voldoening gewekt. Ofschoon de strijdlust der Duitsche soldaten boven elke lof verheven is, is hij door de in het weermachtsbericht van heden gedane mededeeling ongetwijfeld nog toegenomen. – 17-6-44

En met zulk vuurwerk trachten zij
De aandacht afteleiden
En maken zij hun kudde blij,
Willig om doortestrijden.

Zij hoorden graag dat Londen brandt
En smaken zulk genoegen,
Dat zij de pijn van ’t eigen land
Erom gewillig droegen.

De brand van Londen sterkt hun hart,
Blij zijn zij en bezeten
Hun eigen leed, hun eigen smart
Zijn zij eensklaps vergeten

Aan Londen is het hetzeflde lot
Als aan Berlijn beschoren,
De Britsche hoofdstad gaat kapot,
De Britten zijn verloren.

Zoals alreeds zoo menig keer
Gelooft men in een wonder
Hoop en vertrouwen zijn er weer,
Straks zit men weder zonder.

Als de vergeldingsroes vervliegt
Komt men wel tot bezinning,
Want Hitler haalt, hoezeer hij liegt
Toch niet de overwinning.