Heden lees ik in de krant:
Maastricht ging voor hun verloren,
Eerste stad in Nederland
Waaraan vrijheid werd beschoren,
Ja ik zie al in m’n geest
In Maastricht de vlaggen waaien
En hoor het bevrijdingsfeest,
Zie de feestesvreugde laaien
Maastricht ontruimd
Hoofdkwartier van den Fuehrer 15 Sept. (D.N.B.) Het opperbevel van de weermacht deelt mede: Aan het Albert-kanaal en aan het Maas-Schelde-kanaal werden de vijandelijke bruggehoofden door succesvolle tegenaanvallen van onze troepen nog verder verkleind. Tusschen Maastricht en Aken zetten de Amerikanen hun grooten aanval die door sterke pantserstrijdkrachten wordt gesteund voort. Maastricht ging verloren.
En ik groet bevrijd Maastricht,
Volgens DNB-bericht
Door de Moffen prijsgegeven,
Is men daar alreeds verheven
Boven Duitsche Naziwet
Van verdrukking en verkrachting
Vrij van het Gestaponet
En den menschenrechtsverachting.
En wie onderduiker was
Mag zich nu weer vrij bewegen
Arisch en nietarisch ras
Vinden ’t allebei een zegen.
Jaren lang was men geknecht
Door de Moffenlegerhorden
En kreeg vrijheid weer en recht,
En voelt zich weer mensch geworden
Want geweken is de druk
Thans van de Maastrichtenaren,
Men voelt blijdschap en geluk
Voor het eerst na vele jaren.
Ja men voelt zich echt verlicht
Alle Moffen zijn verdwenen
Want zij namen bij Maastricht
Voor de Yankees gauw de benen
Zit ik ook in Enschede
Voel ik me toch niet verbolgen
Want ik denk blij en tevree,
Dat wij spoedig zullen volgen.
Transcription: Thilo von Debschitz