Orel, Charkow en thans Bryansk,
Men hoort ijzeren schreden,
Het Roode Leger rukt vooruit,
Het leed is thans geleden,
Voor hun die onder ’t duitsche juk
Met tegenzin zich bogen,
De haken kruistochtfantasie
Zij is in rook vervlogen.
Het duitsche leger stroomt terug,
Het is niet meer te hoûen
En Göbbels schrijft, het gaat wel goed,
Hebt moed slechts en vertrouwen
Zij zitten thans op ’t zelfde punt
Als wij jaren tevoren
Dat denken wij met groot plezier
Als wij die klanken hooren.
Alleen er is een groot verschil,
Ons kon de hoop bezielen:
De Rus, Engeland, Amerika,
Zullen den Mof vernielen
Terwijl de Mof thans eenzaam staat
Italie is verslagen
Voor hun is niet de minste kans,
Dat hulp nog komt opdagen.
En onbarmhartig gaan vooruit
Russische legerscharen
En maken vrij hun vaderland
Van hakenkruis barbaren
En plaats naar plaats
En stad naar stad
Moet Hitler overlaten,
Een frontverkorting noemt hij dat,
Hij wint ermee soldaten,
Die worden spoedig dan gebruikt.
Een ander gat te vullen,
Want overal komt men tekort
Het is niet te verhullen.
Met ijzeren vuist veegt Stalin schoon
De russische gewesten
En soms vraagt hij vol ongeduld
Wat doet men in het Westen?
Het lang beloofde tweede front
Laat te lang op zich wachten,
Voor wat heb ik dan een verbond?
Dat zijn zoo zijn gedachten.
Maar onderwijl staat hij niet stil
Verovert steden, forten,
Kiev, Smolensk vallen zoo straks,
Want Hitler moet verkorten!
Al doet ook Engeland niet teveel,
Wij zullen ons maar troosten,
Hitler ontvangt den genadeslag
Van Stalin in het Oosten.
