17 februari 1945
Inleiding tot de inhoud
In het eerste gedicht van deze editie beschrijft Curt Bloch het doel van zijn tijdschriften: Met deze pamfletten deelt hij wekelijks steken uit – of in het Nederlands, steken onder water – tegen de Duitse autoriteiten vanuit zijn schuilplaats. Hoewel zijn gedichten alleen binnen een kleine kring te horen zijn, stelt dit hem in staat te zeggen wat hij wil. De gedichten zijn zijn wraak en hij gebruikt zijn pen als steekwapen.
In een krantenartikel van journalist Maarten van Nierop, die zijn bijdragen altijd met drie kruisen markeert, wordt de “Panzerfaust”, raketwerper, geprezen voor zijn gebruik tegen Russische tanks. Curt Bloch prijst dit aanvankelijk overdreven, maar realiseert zich dan de hopeloosheid: De Panzerfaust is “zinloos,” omdat “de Duitse adelaar is verwilderd / en kaalgeplukt en mager.” Als men dit wapen niet in handen had, zouden ze het Duitse “tuig” met hun eigen vuisten kunnen verslaan.
In het gedicht Een uitkomst reageert Bloch op een krantenartikel dat de grote militaire kracht van Rusland benadrukt. Dit bedreigt niet alleen de Duitsers, maar ook de Amerikanen en Britten. Daarom is Blochs (niet serieus te nemen) aanbeveling dat Eisenhower zich moet verbinden met Adolf Hitler. De redding van de westerse geallieerden ligt in de overwinning van de leider.
In 1934 werd Paul von Hindenburg als held begraven in Tannenberg. Volgens de woorden van Adolf Hitler ging de ziel van Hindenburg toen naar het “Walhalla” – de goddelijke rustplaats van moedige krijgers. De voormalige president had het daar heel goed gehad, omringd door goden en Walkuren. Maar nu valt hij figuurlijk uit de lucht en vraagt angstig wat er van hem zal worden. Curt Bloch verwijst naar de opgraving en herbegrafenis van het lichaam van Paul von Hindenburg in januari 1945, om het te beschermen tegen de oprukkende Russische troepen.
In het gedicht Een nieuwe naam zegt Bloch dat de Franse naam voor Nederland “Les Pays-Bas” is. De laatste lettergreep wordt uitgesproken als de Nederlandse en Duitse uitroep “Bah!” die afkeuring en walging uitdrukt. Bloch vindt dat dit “al de ellende van deze tijd” onder Duitse overheersing goed samenvat. Daarom concludeert hij dat “Les Pays-Bah!” nu een eigentijdse nieuwe naam is.
