Terug naar Tacitus

(4e Rijks-cabaret)

Mussolini heeft beloofd
Ooit Italië groot te maken,
Maar Italië ligt op de grond
En heeft zijn macht verloren.
Al die annexatieverlangens
Zijn hem vreselijk slecht bekomen,

Men heeft een enorme kater
En voelt zich terecht bedrogen
Mussolini heeft gelogen
En in plaats van het groot te maken,
Heeft hij Italië verleid,
Het naar de afgrond getrokken.

Ja, dan prijs ik Adolf Hitler
Die doet echt nog zijn best
Om zijn volk terug te brengen
Naar de oeroude idealen.

Duitsland, langzaam maar zeker,
Word je gelijkend op het oude Germanië,
Dat in de beschrijving van Tacitus,
Baedeker van de oude Romeinen,

Zo plastisch wordt afgeschilderd.
Ja, waarlijk, Germaanse furie,
Woede van de Duitse ziel
Heeft de hele wereld ervaren

En men waardeert het goed,
Want men noemt jullie nu de Hunnen,
Die als een gesel van de mensheid
Losgelaten door de hel

Rovend, moordend, brandend, plunderend,
Een hele wereld vernietigden,
Stromen bloed deden vloeien
En de vrijheid onderdrukten.
Hitler heeft het jullie verkondigd:
Macht is recht en recht is wat nuttig is,

Zelfs als het anderen schaadt,
Onbarmhartig recht van de sterkste,

Oud Germaans vuistrecht
Hebben jullie graag opgepakt
En tot wet verheven,
En jullie noemen het de nieuwe orde.

Maar het lot laat niet met zich spotten
En het drijft jullie steeds verder
Op het ingeslagen pad
Van oude Germaanse idealen.

Jullie hebben vreemde goederen vernietigd
En vreemde eigendommen vernield,
Men veegt jullie huizen weg
En vernietigt jullie steden.

Duitsland wordt een puinhoop
En jullie vluchten naar de bossen,
Ja, voed je daar met wortels
En zoek onderdak onder bomen.

Heb je het koud? Laat je dan adviseren
Warm jezelf met de huid van de beer,
Die jullie al zo vaak verdeelden
Lang voordat je hem geschoten had.