18-03-1944, 2e jaargang, nr. 12, pagina 8
18-03-1944, 2e jaargang, nr. 12, pagina 9
18-03-1944, 2e jaargang, nr. 12, pagina 10

cover / inleiding inhoudsopgave

De boeman van het Derde Rijk (Song)

“Internationale” exit. 21/12/1943
De raad van volkscommissarissen van de Sovjet-Unie heeft, naar de Sovjetrussische berichtendienst meldt, besloten den tekst van het huidige volkslied, de “Internationale” te vervangen door een anderen. Voor het nieuwe volkslied, de “Hymne der Sovjetunie” is de muziek van den componist Alexandrow gekozen. Het nieuwe volkslied zal met ingang van 15 maar 1944 algemeen worden gespeeld. In de toelichting tot dit besluit wordt gezegd, dat de “Internationale” wat haar inhoud betreft niet de belangrijkste veranderingen weerspiegelt, die in de Sovjetunie na de overwinning van het Sovjetregiem zijn ontstaan. – 1943

Dr. Goebbels: “De beslissing over leven en dood”.
Zouden de vijanden er in slagen, Duitschland op de knieën te dwingen, dan zou een golf van vuil uit de Siberische toendra zich in beweging zetten tegen het Europeesche continent. Ieder weet, dat het lot van de Europeesche landen alleen afhangt van de hardheid en duurzaamheid van den Duitschen weerstand. Niettemin schijnt het, of het oogenblik nog niet gekomen is, waarop de Europeesche volken uit hun narcose ontwaken en zich gereed maken hun leven te verdedigen. Een slinksche Joodsche propaganda doet alles om hen dieper in slaap te brengen en hun drang tot zelfbehoud meer en meer af te stompen. In alle landen van het continent bemerkt men de verkeerde wijsheid, die zich wil onttrekken aan het gevaar en aan de consequenties, die uit den huidigen toestand moeten worden getrokken. Men gelooft nog steeds in ernst dat Engeland en de Vereenigde Staten op het kritieke oogenblik helpend zouden bijspringen en bekrompen theoretici maken zich wijs, dat het bolsjewisme geruid heeft. Voor hen allen bouwt Stalin gouden bruggen, om hen zoolang werkeloos te houden als hij doelmatig acht voor zijn plannen. De Sovjets achten het op het oogenblik beter met het kruis dan met de revolver te zwaaien, maar hun wereldrevolutionnaire bedoelingen zijn hetzelfde gebleven. Het Anglo-Amerikaansche oorlogsdoel stort in zichzelf ineen. Onze voorspellingen beginnen met een angstwekkende automatiek in vervulling te gaan. In plaats van dat zij Europa terugwerpen in zijn toestand van vóór den oorlog, banen Engeland en de Vereenigde Staten den bolsjewistischen kolos den weg naar de totale overheersching. Hier beslissen niet meer verklaringen of utopische wenschdroomen, maar nog slechts de militaire machtsmiddelen. Waar zijn die echter buiten de Duitsche weermacht voorhanden in voldoende omvang om te kunnen optreden tegen het opdringen van het militante bolsjewisme? Europa staat daarom voor de laatste beslissing: leven of dood. – 18/2 44

1.
Het hakenkruisregime
Heeft steeds erop gepocht,
Dat het de wereld bewaren zou
Voor ’t sovjetwangedrocht

Tegen roode horden
Beschermt ons het derde Rijk
Hebben nog zoo velen
Ook een slechte kijk.

Refrein
Boeman Stalin heeft ten schijn slechts
Thans gewijzigd zijn tactiek
En de “Internationale”
Maakte plaats voor kerkmuziek

2.
En Göbbels zucht en jankt:
Het loopt beslist verkeerd
Ons heldenstrijd voor de cultuur
Wordt nergens gewaardeerd

Ja, men laat zich lijmen
Door een slimme leugentruc,
Stalin blijft de oude
En hij neemt U tuk.

Refrein.

3.
Europa wordt door hem
Beslist nog tot woestijn
Millioenen menschen gaan eraan,
Dat is de Sovjetlijn.

Laat u niet bedwelmen
Door het geen men thans vertelt,
Stalin wordt als heilig
Heden voorgesteld.

Refrein.

4.
En zeer geraffineerd
Zwaait hij thans met het kruis,
Maar met zijn plannen, beste lui,
Is het heusch niet erg pluis

En wilt ge behouden
Uwe huizen en cultuur
Moet U Duitschland volgen,
Anders bent U zuur.

Refrein

5.
Maar wie de Moffen kent
Gelooft niet in dit verhaal
En iedereen ziet duidelijk in,
’t fascisme is de kwaal

Ja, waarvan vriend Göbbels
Boeman Stalin thans beticht
’t zijn de duitsche daden
Russisch omgedicht

In plaats van Refrein:
En wij allen zien met lachen
Hoe de Moffen gaan tekeer
Want het bolsjewicken sprookje
Van ’t verleden trekt niet meer.

Transcriptie: Thilo von Debschitz