Hindenburg, de grijze kater,
Hindenburg, de heldenvader
In de grote Wagneropera:
“Duitsland over heel Europa”
Ligt begraven in Tannenberg,
Zoals ze hem hebben begraven,
Riep Adolf tot vreugde van allen:
“Ga nu naar het Walhalla!”*
Ongehoorzaam aan het bevel
Van Adolf ging de trouwe ziel
Van Hindenburg direct op pad,
Van de ene plaats naar de andere,
Hij ontsnapte aan de wereldse drukte
En kwam in de zevende hemel,
Daar waar boven de wolken
Donar, Loki, Baldur, Freya
En Heer Wodan met de raven
Hun goddelijke verblijfplaats hebben.
Hindenburg wandelde daar rond
Met de prachtige walkuren,
De Sieglindes en Brunhildes
Die op de Walhalla-velden
Volgens de oude sagen
De overleden Duitse helden
Voortdurend gezelschap houden
En dus is het voor de meeste
Duitse helden een genoegen
Om daarboven een plek te krijgen.
Daarboven ziet men hoe walkuren
Wapendansen instuderen
En na elke repetitie
Gaan ze naar de garderobe,
Waar ze hun harnassen achterlaten,
Die niet echt geschikt zijn als huisjurk
En in hemelse gewaden
Rijk versierd met kleurrijke linten
En met menig mooi strikje
Brengen ze de held zijn pijp
En de warme vilten pantoffels
En ze schillen de aardappelen
En de held leest dan de krant,
Leest over Wodans wijze leiding
Waarvan de wonderbaarlijke loop
Soms moeilijk te begrijpen is
En slechts vaag te vermoeden valt,
Maar waarvoor men een Germaan is?
Hindenburg was erg tevreden,
Vond het daarboven mooier dan hier beneden,
Liet zich dagelijks door goden en walkuren
Verwennen met “mede
De Germaanse nektar-drank,
En vaak zei hij: Ik bedank
Adolf Hitler, de korporaal,
Voor de wonderbaarlijke tijden
Die ik hierboven beleef,
Kom, Brunhilde, mijn Hebe,
Kom, jij godin van mijn overwinningen,
Breng me steeds nieuwe kroezen!
En zo was hij altijd in vervoering,
Want waarom is men een Germaan?
Hindenburg, de grijze kater,
Hindenburg, de heldenvader,
Heeft vandaag zelf ook een kater
Aspirine en Bullrich-pillen
Kunnen de pijn niet stillen,
Die de tijden hem bezorgen
En de daden van de korporaal,
Wiens waanzinnige streken
Het rijk naar de ondergang leiden,
En nu sleept men zijn lijk
Uit het Tannenberg-gebouw
En hij voelt zich er niet op zijn gemak.
Godinnen en ook walkuren
Kunnen hem niet meer beroeren.
Nee, hij voelt zich gevallen
Uit de zalen van Wodan,
Ongemakkelijk viel hij op de aarde
En vraagt angstig wat er van hem zal worden.
Zo gaat het ook met het Duitse volk,
Dat eveneens uit de wolken viel,
Na jarenlange leugens van Goebbels
En ziet: de vijanden zegevieren,
Ziet: de Duitse nederlaag
Staat vandaag volledig buiten kijf.
Hermann Görings grote gala,
Hitlers hakenkruiswalhalla
Met de vrouwengemeenschapswalkuren
Kunnen niet langer indruk maken,
Kunnen Duitsland niet meer roeren,
Het heeft net als de heldenvader
Ook een enorme kater.
* De authentieke woorden van den Führer bij de begrafenis van Hindenburg in 1934.
Post-editing: Hanny Veenendaal, Sylvia Stawski, Ernst Sittig
Heeft u een fout opgemerkt in deze transcriptie of vertaling en wilt u ons een gecorrigeerde versie sturen? Of heeft u een lyrische vertaling gemaakt die rijm en ritme van het origineel weerspiegelt? Stuur ons dan gerust uw versie. Bij dit herinneringsproject waarderen we vrijwillige ondersteuning, en we controleren de ontvangen berichten regelmatig.