Dinsdag 25 April 1944 – 2e jaarg. No. 137
Vooravond der invasie?
Tijdstip thans gunstig.
Geheime wapens aan weerszijden.
Alles staat en valt echter met de vraag of de geallieerden door het Atlantische bolwerk heen komen of niet. Aangezien echter van geallieerde zijde niet is bekend gemaakt met welke middelen men het zwaarste bolwerk der krijgsgeschiedenis hoopt te slechten, en er van Duitsche zijde niets naders wordt gepubliceerd omtrent het geheime wapen der vergelding, dat thans de ruggegraat van het Duitsche defensief systeem tegen een eventueele invasie kan worden genoemd, is elke nadere beschouwing over dit hoe? en wat? een speculatie.
Die geruchten van de invasie zoemen
Op dit moment weer krachtig rond
En als we ons deze keer niet vergissen,
Dan is er op dit moment waarschijnlijk reden
Voor hoop en optimisme
Dat er binnenkort echt iets gaat gebeuren
En dat het Duitse fascisme
Van alle kanten wordt aangevallen.
We hebben er lang op gewacht
Want onze situatie is niet zo
Bijzonder aangenaam.
Alsof we niet enorm blij zouden zijn
Om de verdwijning te verwelkomen
Van Adolf Hitler’s tirannie.
Het duurt lang en soms denken we al,
Dat de vrijheid misschien nooit zal komen.
En toch, er is veel gebeurd
Juist in de laatste tijd
En op een dag zal men zeggen,
Het is nu godzijdank zover.
Ja, binnenkort komt het tot de laatste confrontatie
Tussen cultuur en barbarij.
De nazi‘s proberen nog steeds te bluffen,
Maar toch, men weet dat het voorbij is.
Er wordt geroddeld over geheime wapens
Die ze in voorbereiding houden
En ze pochen nog steeds dat ze het zullen redden,
Maar het gaat slecht met hen.
Ze weten dat de dagen van Adolf Hitler
Nu definitief zijn geteld.
De vijand haalt uit voor de laatste slag,
Ze zijn angstig en gekweld.
En beven voor de onweersbuien
En voor de dag waarop ze gestraft worden,
Maar toch verbergen ze hun trillen
En doen alsof ze sterk zijn.
Het is al lang geleden dat ze blaften
Tegen de terreurbombardementen,
Ze dreigden dat ze het zouden vergelden,
Maar het vergeldingswapen zweeg.
En was bijna al half vergeten
En Duitsland geloofde er niet meer in,
Maar nu komt men, mosterd na de maaltijd,
Opnieuw met de vergelding aan.
Het is nu een defensief bolwerk,
Dat de Atlantikwall beschermt,
Het brengt vernietiging aan de vijanden,
Gelukkig dat Duitsland het bezit.
Men blijft jullie schuldig de vergelding
Die jullie al lang beloofd was,
En Duitsland voelt zich verkouden,
Men ziet dat het hakenkruis zwak is.
Men ziet de oplichterij en de leugens
En men herkent de kern van de zaak:
Men zal het nooit tot een overwinning brengen,
De nederlaag is niet ver weg.
Post-editing: Sylvia Stawski, Ernst Sittig
Heeft u een fout opgemerkt in deze transcriptie of vertaling en wilt u ons een gecorrigeerde versie sturen? Of heeft u een lyrische vertaling gemaakt die rijm en ritme van het origineel weerspiegelt? Stuur ons dan gerust uw versie. Bij dit herinneringsproject waarderen we vrijwillige ondersteuning, en we controleren de ontvangen berichten regelmatig.