Uitgespuugd door de aarde
En verstoten en verloren
Altijd gedoemd om verder te trekken
Men lijkt tot zwerven geboren te zijn
Zonder vaste schuilplaats,
Altijd verdreven en verjaagd,
Dan hier en dan weer daar,
En geen enkele vaste plek is ons gebleven.
En dus moet Ahasverus opnieuw
Zijn bundel pakken
En ik vraag: Waarheen zal het lot jou,
Waarheen zal het lot mij brengen?
Opent men de deur voor ons,
Bereid ons asiel te geven,
Want we willen blijven leven,
Zelfs als we niet weten waarom
Is dit leven echt de moeite waard
En zo‘n wonderbaarlijk iets,
Dat we ons de moeite getroosten
terwijl we gebukt gaan onder zulke zorgen?
Laat het lopen zoals het loopt,
Laat maar komen wat er komt,
Laat het rollen zoals het rolt,
Gelukkig is degene die begrijpt,
Dat aan het einde van deze tijd,
Dat aan het einde van deze zorgen,
Ooit een nieuwe ochtend aanbreekt,
Zonder pijn en zonder leed.
Hopend op een goed gesternte,
Laten we uit elkaar gaan,
Hopend dat niet al te ver weg
Een vrolijk weerzien wenkt.
Post-editing: Eleonore A. Speckens
Heeft u een fout opgemerkt in deze transcriptie of vertaling en wilt u ons een gecorrigeerde versie sturen? Of heeft u een lyrische vertaling gemaakt die rijm en ritme van het origineel weerspiegelt? Stuur ons dan gerust uw versie. Bij dit herinneringsproject waarderen we vrijwillige ondersteuning, en we controleren de ontvangen berichten regelmatig.