3 april 1945
Direct na de bevrijding van Enschede door de Britse troepen verschijnt het laatste tijdschrift van Curt Bloch uit het ondergrondse. Op de voorpagina prijkt de titel “Bovenwater Finale van het O.W.C.” met een afbeelding waarop voor een onderduiker het kelderraam wordt geopend.
In het Nederlandse gedicht Bevrijd! trekt Bloch een vergelijking tussen zijn tijd van schuilen en de gevangenschap van een vogel die opgesloten zit in een kooi en zich niet vrij kan bewegen. Toch, schrijft hij, heeft hij zijn snavel niet gehouden – een verwijzing naar zijn geheime publicatiewerk. Nu staat zijn kooi open.
Curt Blochs eerste en enige tekst in het Engels heeft als titel To The Allied Forces. Het is een lofgedicht aan de Britse strijdkrachten, waar Bloch hartelijk zijn dank uitspreekt voor de herwonnen vrijheid. Hij verontschuldigt zich dat hij de troepen niet met passende gastvrijheid kan ontvangen – de Duitsers hebben alles meegenomen. Bloch is blij dat de “Nazi-bende” zal sterven en dat er nu een nieuw tijdperk aanbreekt.
Met het gedicht Spreek me niet meer van den Oorlog wil Curt Bloch een streep zetten onder het verleden en naar de toekomst kijken – Bloch schrijft onder andere over welvaart en waarheid die het nieuwe tijdperk zullen bepalen.
“An die Freiheit” is Blochs laatste gedicht in het Duits en een ontroerend pleidooi om op te komen voor de vrijheid. De waarde ervan wordt vooral gewaardeerd door degenen die onderdrukking en onvrijheid hebben ervaren. In de laatste twee regels maant hij zijn lezers aan: “Daarom, bewaak de vrijheid. Want wie niet vrij is, is – dood.”
Met het gedicht Bovenwaterfinale van het O.W.C. neemt Curt Bloch afscheid als ondergrondse publicist. Hij kondigt het einde aan van het onderwatercabaret en bedankt voor de aandacht. Nu kan men weer terugkeren naar het daglicht, zijn droom van vrijheid is werkelijkheid geworden. Bloch hoopt dat degenen die hem zijn ontnomen zullen terugkeren (dit heeft zeker betrekking op zijn moeder en twee zussen, die op dat moment echter al in concentratiekampen vermoord waren. Bloch hoort dit pas later). Met de ouderwetse groet “Tabé! ” – een afscheidsformule uit Aziatisch taalgebruik – sluit Bloch het hoofdstuk van zijn uitgebreide uitgeverswerk in het verborgene af.
