Twaalf jaar zijn nu verstreken,
Sinds hij de leiding nam.
Met Duitsland is ‘t bekeken,
Geloof niet in hun gezwam.
En of ze nu beweren:
Het Reich staat overeind,
Het valt niet te bezweren,
We zitten aan het eind.
Het grote Duitse drama
Loopt recht af op zijn slot,
En Duitslands Dalai Lama,
De profeet Adolf moet
Nu binnenkort verdwijnen,
Door zelfmoord? Het gerecht?
Hij vindt beslist zijn einde,
Maar hoe, weet ik niet echt.
In het jaar drieëndertig
Was iedereen nog blij,
Herr Goebbels sprak nog plechtig,
Net als die Robert Ley,
Alles zou beter worden
En lopen als een lier,
Ach jullie, Duitse horden,
Zie toch, kijk nou eens hier:
Twaalf jaren Hitlerleiding,
Twaalf jaren woestenij,
Twaalf jaren van kastijding,
Twaalf jaren barbarij.
Twaalf jaar van roof en moorden,
De tijd nam zijn beloop
En Duitsland is verworden
Tot puin, een stenenhoop.
’t Verhaal werd opgeblazen
Tot mooier dan het is,
Maar in de crisisfase
Resteert slechts ergernis,
Na klinkende triomfen,
En wereldheersershoop
Zie nu hoe is geslonken
De Duitse biotoop.
Twaalf jaar geweldsmethoden
Verslapten jullie kracht
De vijand op Duitse bodem
Verlangt nu rekenschap.
Maar jullie ware vijand
Is – nu zien jullie ’t in –
Het hakenkruisverband,
De nazi’s en hun scene.
Zij hebben deze tijden,
En deze nood gebracht,
’t Bankroet aller tijden,
Twaalf jaren Hitlermacht
En Duitsland werd een hel
En bracht verdoemenis,
Het Rijk een kerkercel,
Ja, een gevangenis
Voor vrijheid, mensenwaarden,
De waarheid en het recht,
Door een bandietenschare
Verging het jullie slecht.
Twaalf jaren moest het duren,
Een gruwelijke tijd
Van lijden en van treuren,
Maar ooit is het voorbij.
Want nu voelt zelfs een blinde
Het met zijn taststok aan:
Met Hitlers nazibende
Is ’t binnenkort gedaan.
Vertaling: Machteld Bouman