Zelfgesprek in Berchtesgaden

Adolf zat met een sombere uitdrukking
Dezer dagen bij de open haard
In het paleis te Berchtesgaden,
Dat tot dusver schade door bombardementen

Bespaard is gebeleven,
In tegenstelling tot veel Duitse plaatsen,
Die dankzij Adolf‘s wijze leiderschap
Door de vijandige bombardementen

Waren veranderd in ruïnes.
Hitler krabde zich, bij de open haard
Zeer bezorgd op zijn hoofd,
Voelend dat de welvarende jaren

Helaas voorbij waren.
Velen die hem trouw waren
Hadden hem minachtend in de steek gelaten,
En hij had al lang de gunst

Van de Duitse massa‘s verloren.
Ooit leek hij uitverkoren,
En het leek alsof hij
Gods vertegenwoordiger op aarde zou worden.

Maar de tijd is lang vervlogen,
En onder zijn partijgenoten
En bij Adolf is de stemming
Tegenwoordig rijkelijk neerslachtig.

Iedereen voelt: het einde nadert,
Want uit het oosten komen de Russen
En uit het westen Eisenhower.
Het is duidelijk: op de lange termijn

Zal het hakenkruis bezwijken.
In plaats van te zegevieren, zal Duitsland
Weer aan het korste eind trekken.
De voorspellingen van Adolf Hitler

Zullen nooit uitkomen.
Adolf Hitler overdenkt in stilte:
Vandaag zit ik nog steeds bij de open haard.
Mijn glorietijd op het toneel

Van Duitsland en de wereldgeschiedenis
Is voorbij. De berichten
Die ik van het front ontvang
Maken me angstig en bezorgd,

Maken me bang en ongerust,
Want er valt niets meer te hopen.
Weg is mijn levensruimte,
Weg zijn al mijn toekomstdromen.

Binnenkort is mijn heerschappij voorbij,
Ik kan me niet veel langer staande houden.
Zijn het nog dagen of minuten?
Honderdduizenden bloeden,

En miljoenen moeten sterven,
Landen zijn in het verderf gestort,
Volkeren zijn nomaden geworden.
Vandaag zit ik in Berchtesgaden

Nog steeds bij mijn eigen open haard,
Maar ik huiver voor de boetedoening.