23 oktober 1943
Inleiding tot de inhoud
In het gedicht Stalin corrigeert kijkt Curt Bloch toe terwijl de twee dictators Adolf Hitler en Jozef Stalin aan het schilderen zijn: Hitler portretteert zichzelf in kleurrijke leugenschilderijen als beschermheer van kerken, landen en volkeren. Hij schildert een overeenkomst met de Britten, terwijl hij het bolsjewisme in het zwart op zwart schildert en Stalin afbeeldt als een man die in plaats van koffie bloed drinkt. De Russische heerser grijpt dan echter zelf naar het penseel en trekt een streep door Hitlers toekomsttekeningen – zoals ook te zien is op de cover van het tijdschrift.
Met het motto “Heim ins Reich” rechtvaardigden de nationaal-socialisten hun meedogenloze expansiepolitiek. Ze dwongen de annexatie van Oostenrijk en het Sudetenland af en vestigden Volksduitsers in geannexeerde gebieden. Curt Bloch somt op waar en hoe de ideologie van de “Lebensraum” van de Duitsers werd geïmplementeerd. Maar nu is deze triomftocht voorbij, het Russische leger drijft de Duitsers weer terug naar hun oude grenzen – en daarmee “Heim ins Reich.”
De foto van een Duitse soldaat in de loopgraaf met een Megafoon in de hand inspireerde Curt Bloch tot het derde gedicht van het tijdschrift. Joseph Goebbels beweerde dat de man de Russen vanwege hun hopeloze situatie opriep om hun strijd te staken. Curt Bloch legt echter andere woorden in de mond van de soldaat: Schiet niet zo hevig. Adolf gaat het niet goed. Het front wordt te elastisch en zou binnenkort kunnen scheuren. De megafoon beschouwt Bloch als een goed symbool voor de Duitse strijd, omdat deze de laatste tijd alleen nog maar uit woorden bestaat.
In het gedicht Het Tankwonder onderzoekt Curt Bloch de vraag waarom de voorraden Russische tanks, ondanks de grootste vernietigingskracht van de Duitsers, niet uitgeput raken. Zijn verklaring luidt: door de teruggedrongen Duitse troepen vallen de Russen hun eigen tankwrakken in handen. Ze maken dan weer nieuwe gevechtsvoertuigen van de onderdelen. Dit voedt zijn hoop, want “een volk dat zoiets kan klaarspelen, […] moet beslist den oorlog zeker winnen.”
In Dieren klagen interviewt Curt Bloch verschillende dieren: een hond, een kat, een paard, een vlo, een leeuw, een mot. Ze beschrijven allemaal ernstige problemen terwijl ze worstelen om de oorlogsellende te overleven. Maar de mestkever is gelukkig “Want het vuil drijft tegenwoordig boven, En heerst en triomfeert.”
