27-06-1944, 2e jaargang, nr. 27, pagina 4
27-06-1944, 2e jaargang, nr. 27, pagina 5

cover / inleiding inhoudsopgave

Leedvermaak

Het strandbad van Sinzig werden de baders beschoten … Wint men daarmee een oorlog? – 30-5-44

Zoo menig Nazi windt zich
Thans op, omdat in Sinzig
Het strandbad werd beschoten
Door Engelsche piloten,

Die zijn niet meer te remmen,
Men laat ze niet meer zwemmen,
Na door de week te zwoegen
Wordt ieder strandgenoegen

De Moffen thans ontnomen,
Het is wel ver gekomen,
Het zwemmen werd nu waarlijk
In Duitschland wat gevaarlijk.

Om Yankees en om Britten
Moeten in huis zij zitten
En zweten alle Moffen
Dat zij voor Hitte ploffen.

Het zijn wat zware tijden,
Ik voel haast medelijden
Diep in mijn harte groeien
En wou bijna verfoeien

Hetgeen men deed in Sinzig,
Bij nader inzicht vindt zich
Een andere gedachte,
Dat ik erover lachte.

In Wijk aan Zee en Zandvoort
Moest iedereen van’t strand voort,
De vrouwen en de mannen
Ze zijn van’t strand verbannen.

De meisjes en de jongen
Zijn van het strand verdrongen
Katwijk en Scheveningen
Zijn slechts herinneringen.

De zee werd ons ontnomen,
Zoo ver is het gekomen,
Het strand moet men ontleren
Dankzij de Duitsche heeren.

Wij mogen sinds vier jaren
Niet eens meer zien de baren.
Als thans Britsche soldaten
Moffen niet zwemmen laten,

Maar hun het zwemmen weren
Door hun te mitrailleren,
Dan vind dat in den haak ik
En voel zelfs leedvermaak ik.

Transcriptie: Thilo von Debschitz