2e jaargang, nr. 49, pagina 9
2e jaargang, nr. 49, pagina 10
2e jaargang, nr. 49, pagina 11

cover / inleiding inhoudsopgave

Arnhem

Weermachtsbericht van 27 Sept.
Laatste verzet bij Arnhem gebroken.
In het gebied van Arnhem werd op 26 September het laatste verzet van de eerste Britsche luchtlandingsdivisie gebroken. In verbitterde gevechten, die 10 dagen duurden gelukte het troepen van alle weermachtsdeelen, die snel werden verzameld, onder bevel van SS-Obergruppenfuehrer en General der Polizei Sepp Dietrich ondanks het aanvoeren van versterkingen deze Engelsche elitedivisie te vernietigen. Alle pogingen om van het Zuiden uit deze troepen te ontzetten mislukten onder zware verliezen. Er werden 6450 Britten gevangen genomen, terwijl de vijand verder duizenden dooden, 30 pantserafweerkanonnen en andere wapens alsmede 250 voertuigen op het slagveld achter liet. Bovendien werden 1000 vrachtzweefvliegtuigen vernietigd en 100 toestellen neergeschoten. – 28-9-44

De vooruitgang der Bevrijders
Loopt de laatste tijd wat traag.
Ja, zij lijden zelfs bij Arnhem
Een geduchte nederlaag.

Al die dapp’re valschermjagers,
Welke Eisenhower zond,
Zijn gesneuveld of gevangen
En voor ’t meerendeel gewond.

’t valt helaas niet te ontkennen,
Dat dit een fiasco is,
Sinds begin van de invasie
Was ’t voor eerst bij Arnhem mis.

Eerste zware tegenvaller,
Offers tevergeefs gebracht,
Arnhem toonbeeld der verwoesting
En de NSBer lacht

En is blij en is tevreden,
Waant zich al in veiligheid,
Hij verheugt zich zonder reden,
En heeft zich te vroeg verblijd,

Want één zwaluw maakt geen zomer,
Dat bij Arnhem redt hem niet,
Is het ook betreurenswaardig
En vervult ons met verdriet,

Laten wij de kop niet hangen
En verliezen niet de hoop,
Neen wij hopen en vertrouwen
Op het verdere verloop

Van de oorlogsoperaties,
Want uiteindelijk komt het goed,
Ja wij zien, hoe ’t met de Nazis
Overal ten einde spoedt

Als een doodelijk getroffen
Giftig kronkelend schorpioen
Wist bij Arnhem een groep Moffen
Aan de Britten schâ te doen.

Laat je niet door rouw bekruipen,
Maar blijft verder opgewekt,
Want het zijn de laatste stuipen
Van het hakenkruisinsect.

Transcriptie: Thilo von Debschitz