“Bloed en bodem”

Toen Adolf aan de regering kwam,
Wird Darré zijn minister,
Hij nam jullie van de melk de room,
Met vetten zag het er somber uit.

Ja, zoete roomboter, spek en reuzel,
Die werden schaars en zeldzaam,
Jullie kregen een dunne hals,
Maar waagden niet te klagen.

Integendeel, jullie toonden je
Zeer vrolijk en tevreden,
En prezen hoog het Derde Rijk,
En alleen de boze joden

En de roden vonden het minder fijn
En waren niet te verblinden,
Zij wisten: Duitsland zal wel zien
Zulk gedrag zal vreselijk eindigen.

Hoog lag het afval, hoog lag het vuil
In Adolfs Derde Rijk,
Gemeenheid ging voor eigenbelang,
En velen werden een lijk.

Toch zong men dit rijksideaal
Met steeds nieuwe oden,
En naast die talloze spreuken
Kwam die van „Blut und Boden“

Veel nieuws bracht Darré
Hij ontwierp de erfhofboer,
Het leek erop dat de NSDAP
Steeds en eeuwig zou duren.

Men sprak van bloedsverbondenheid
En sprak van edelras
En dat jullie zo Germaans zijn
En dat Adolf Hitler degene haat

Die het volk schaden toevoegt
En hem zou vernietigen,
En elke vorm van kritiek zweeg
Men moest ervan afzien.

Darré zorgt voor de landbouw
En zorgde voor voeding
Men zei, het gaat geweldig
En verdroeg nood en ontbering.

Het ging jullie slecht als nooit tevoren,
Maar men mocht het niet zeggen,
Want als het de Gestapo ter ore kwam,
Dan werd men vermoord.

Zo werden jullie verzadigd door frasen
En hakenkruisparolen
En dat, wat Duitsland nog niet heeft,
Dat wilden jullie halen.

Dat is het voedselbeleid
Van Adolf en van Darré
Er is geen „maar“, geen terugkeer,
Het eindigt met het geweer.

Het Duits volk greep naar het geweer
En als een roversbende
Berooft en plundert en valt binnen
Men in andere landen.

De deense boter, de wijn uit Frankrijk
Het russische graan,
Ze moesten allemaal van jullie zijn,
Het was een kort genoegen.

Want op den duur ging het niet goed
Met hakenkruismethoden,
Verloren is nu het duitse bloed
En Duitsland zit aan de grond.