Rede van den Rijkscommissaris.
Nog dit jaar moeten de samengebalde krachten tot ontlading komen en in het bewustzijn, dat in geval van een nederlaag de wereld voor ons niet meer waard is om op te leven, garen wij al onze krachten bijeen, om de beslissing met vertrouwen tegemoet te zien. – 17-5-44
Als onze vijanden winnen,
Heeft Seyss-Inquart verklaard,
Dan vind ik dit leven
Niet langer levenswaardig.
De wereld leek me saai
En zonder enig plezier,
Ik zou triest en verdrietig zijn,
Constant zonder einde.
Ik wil niet beleven
Tijden van zulke nood,
Ik zou eerlijk
Bij God liever dood zijn.
Hij lijkt op de moordenaar die aan de
Voet van zijn galg spreekt:
Ik sterf, want dit leven
Op aarde valt mij niet mee.
Men zegt men vindt het leven
Heel smakeloos en flauw
En daarom zou men liever sterven
En toch heeft men geen keuze.
In een hopeloze
Toestand is men verstrikt,
Maar men handhaaft zijn houding,
Zolang dat nog lukt.
Post-editing: Kurt Gerhard Funke
Heeft u een fout opgemerkt in deze transcriptie of vertaling en wilt u ons een gecorrigeerde versie sturen? Of heeft u een lyrische vertaling gemaakt die rijm en ritme van het origineel weerspiegelt? Stuur ons dan gerust uw versie. Bij dit herinneringsproject waarderen we vrijwillige ondersteuning, en we controleren de ontvangen berichten regelmatig.