De tijd, hij loopt, de tijd hij rent,
En weer loopt een jaar ten einde
En nog is er geen vrede gekomen,
Het jaar verliep, het jaar glipte weg,
Het lot spon zijn draden,
De oorlog werd niet beslist.
Het oude jaar stelde vaak teleur,
Op vrijheid hadden we gehoopt
En ze is niet gekomen,
Zo lang hebben we gewacht,
Maar het nam een andere loop
Dan we hadden gedacht.
Aan het begin was men overtuigd,
Aan het eind is men erg teleurgesteld
En voelt zich bijna bedrogen,
De droom van vrede werd niet vervuld,
Nog steeds razen hoog en wild
De bloederige golven van de oorlog.
Van hoop blijft slechts een hoopje puin over,
Het optimisme ging kapot,
Men rouwt en verzuurt,
Men hoopte nog toen het jaar begon,
Nu gelooft men er bijna niet meer in,
Het heeft te lang geduurd.
Het oude jaar bracht niet veel geluk,
Een hoopje vuil bleef achter
Van onvervulde dromen,
Men voelt zich enigszins afgemat
En neemt de bezem ter hand
Om de resten weg te vegen.
Weemoedig kijkt men naar de rommel,
Vele illusies zijn verdwenen
En vele luchtkastelen.
Ietwat melancholiek is men wel,
Maar men ziet duidelijk, het nieuwe jaar
Zal het zeker beter doen.
Wie rouwt om dit oude jaar,
Dat zo teleurstellend voor ons was,
En dat ons nu verlaat.
Een nieuw jaar staat voor de deur,
Kom binnen, zo roepen we,
Laat het vrijheid brengen!
Post-editing: Eleonore A. Speckens
Heeft u een fout opgemerkt in deze transcriptie of vertaling en wilt u ons een gecorrigeerde versie sturen? Of heeft u een lyrische vertaling gemaakt die rijm en ritme van het origineel weerspiegelt? Stuur ons dan gerust uw versie. Bij dit herinneringsproject waarderen we vrijwillige ondersteuning, en we controleren de ontvangen berichten regelmatig.