Schemering der dictators

Ik vind dat Hitler en de Duce
Er niet meer zo bijzonder uitzien,
Ja, na Badoglio‘s brutale staatsgreep
Zit de luis in het fascistisch bont.

Eerst toonde men vriend Benito,
Die uit gevangenschap bevrijd is,
Een afgezette Hirohito
In onopvallende burgerkleding.

Het uiterlijk van de grote man
Leek ons behoorlijk versleten,
Een afgedankte schurk:
Hij heeft nog een keer geluk gehad.

Toen zagen we hem bij zijn collega
Adolf in het Führerhoofdkwartier
Ik wandel helemaal op jouw paden,
Vriend Adolf, dat beloof ik je.

Maar beiden zijn niet erg gezegend
Met oorlogsgeluk in de laatste tijd,
De vreugde van de overwinning is weggespoeld,
Ze behoort tot het verleden.

Ook Adolf‘s glorie is lang vervaagd,
Hij lijkt gebroken, geresigneerd,
Zijn meester heeft hij nu gevonden,
Hij weet dat hij de oorlog verliest.

Verliest? Hij heeft hem al verloren,
Fiasco bracht hem „Mein Kampf“
Angstzweet parelt uit zijn poriën,
De doodsstrijd nadert nu snel.

Hij laat een zoetzure glimlach zien,
Je ziet duidelijk dat het hem moeite kost,
Men weet dat zijn doodsnik snel zal volgen,
Het Derde Rijk zal er gauw niet meer zijn.

Je ziet de schaduwen van de dood  voorbijflitsen,
Zijn gezicht lijkt al opgezwollen,
Hij wil het graag nog verbergen,
Maar de poging lukt hem niet.

Het gaat je niet in de koude kleren zitten,
Wat de dictators nu overkomt,
De vrijheid laat zich niet opzij schuiven,
De heren weten, ze marcheert.